Rehabilitasyon çocuğa özgü olmalıdır. 

Serebral palsi beyin problemidir ve her beynin bağlantı yapısı birbirinden farklıdır,  bu nedenle her beyne yaklaşımda  farklı olmak zorundadır. Serebral palsi yelpazesi çok geniştir. Her çocuğun ihtiyaç duyduğu destek parametreleri de birbirinden farklılık gösterir. 

Her çocuk için gerekli olan rehabilitasyonun içinde ki fizyoterapi desteği de çocuğun nörobiyolojisine göre şekillenir. 

Fizyoterapiyi çocuğa göre tasarlamanın ilk kriteri çocuğun potansiyel varlığını analiz edebilmek ile ilgilidir. Çocuğun ne yapamadığı terapötik hamleleri dizayn etmek için yeterli bir ön veri oluşturmaz. Gelişim basamaklarını takip etmeye çalışmak sürecin potansiyel varlığına zarar verebilir. Her nörogelişim bir potansiyel varlıktır. Eksik ya da yanlış değildir kendisi için. Varlığını doğum anından itibaren sahip olduğu potansiyele göre kodlamıştır. Bu nedenle çocuklara yaklaşırken eksikleri yerine koymak, yanlışları düzeltmeye çalışmak, bilinen doğruyu kopyalatmaya çalışmak potansiyel varlığın reddi olarak algılanır ve nörobiyolojik strese neden olur.

Çocuklar yunus balıkları gibi devamlı gülümseyen varlıklardır. Özgürlüklerinin kısıtlanışının hüznünü gülümseyişlerinden dolayı  ifade edemezler tam anlamıyla ve içlerinde biriken stres yıllar içinde negatif yansımalar bulmaya başlar.

Fizyoterapi potansiyelin kabulü ile başlamalıdır. Potansiyelin eksikliği ya da yanlışlığı bakışı ile değil, potansiyelin hayranlığı ile başlayan bir karşılaşma ışığı doğurmalıdır.

Çocuk fizyoterapisi salt kas- iskelet sistemine yönelik teknik bir uygulama yavanlığına ve ilkelliğine düşmemelidir. Çocuk fizyoterapisi terapi yorumunun içinde var olur bu nedenle fizyoterapist gözünün genişliği gereklidir.